Tijdens de studie geneeskunde leren we veel over de mogelijkheden van orgaandonatie, zowel van kunstmatige als menselijke weefsels. We leren veel over het herstelproces van de ontvanger van het weefsel en over het risico op afstoting. Maar wie bekommert zich nou eigenlijk om de donor?
Donorgeneeskunde en donorarts
Dat is de voornaamste taak van een donorarts, wiens werkzaamheden zich betrekken tot de medische aspecten van bloed-, weefsel- en orgaandonoren. Deze werkzaamheden betrekken zich tot zowel levende als post mortem donoren. De donorarts houdt zich bezig met bijvoorbeeld de preventie van schade ten gevolge van de donatie door een, meestal gezonde, donor.
Daarnaast hebben ze natuurlijk ook een belangrijke functie in de gezondheid van de ontvanger van het weefsel. Zo controleren ze of het afgestane lichaamsmateriaal veilig te gebruiken is voor donatie en welke ontvanger het meest geschikt is.
Gedoneerde lichaamsmateriaal
Het gedoneerde lichaamsmateriaal waar deze artsen mee werken wordt meestal gebruikt bij transfusies of transplantaties, maar kan ook gebruikt worden bij preventie aan gezonde personen. Denk hierbij aan bijvoorbeeld het gebruik van anti Rhesus-D immunoglobuline.
De donorgeneeskunde valt binnen de opleiding Arts Maatschappij & Gezondheid, ze hebben namelijk een belangrijke functie in de beoordeling en controle over (gezonde) donors en die van de ontvangers. De opleiding duurt twee jaar, waarbij de opleidingsplaatsen geregeld worden via verschillende werkgevers. Hierdoor zijn er geen specifiek aantal opleidingsplaatsen per jaar.