Geschreven door Ruth Wolters, geneeskundestudent
De ontwikkelingen in de zorg gaan enorm snel. Protocollen veranderen, er worden nieuwe medicijnen ontwikkeld en ook de technologie wordt steeds geavanceerder. Het is voor iedere zorgprofessional belangrijk om op de hoogte te blijven van deze veranderingen. Ook voor triagisten is dit van groot belang. Als triagist ben je nauw betrokken in de gezondheidszorg door de urgentie van medische situaties te beoordelen en de juiste vervolgstappen te bepalen en in te zetten. Om een effectieve triage uit te voeren is het van essentieel belang om voortdurend bijgeschoold te worden.
Bijscholing en nascholing. Twee termen die vaak door elkaar worden gehaald. Maar wat betekent het eigenlijk? Bijscholing richt zich vaak op professionals die al werkzaam zijn in een bepaald vakgebied. Het aanvullen of bijwerken van bestaande vaardigheden en kennis is vaak het doel. Aan de andere kant heb je nascholing. Dit kan zich richten op zowel professionals die al werkzaam zijn als op studenten die nog in opleiding zijn. Hierbij is het doel om nieuwe vaardigheden en kennis aan te leren. En eventueel bestaande kennis uit te breiden.
Als triagist is belangrijk om op de hoogte te blijven van de nieuwste ontwikkelingen in de medische wereld. Af en toe een wetenschappelijk artikel of stuk uit een medisch tijdschrift lezen kan dus zeker geen kwaad. Ook de groeiende zorgvraag in Nederland is een belangrijke reden voor extra bijscholing. Mensen worden steeds ouder en krijgen bovendien meer gezondheidsproblemen. Dit vergt op zijn beurt meer zorg. En dat merk jij als zorgmederwerker waarschijnlijk ook. Niet alleen neemt de zorgvraag toe, ook de complixiteit wordt groter. Om adequaat om te gaan met deze complexiteit is aanvullende bijscholing noodzakelijk. Steeds vaker vereisen zorghandelingen specifieke expertise, zoals het omgaan met agressie of bepaalde aandoeningen zoals dementie. Door middel van extra deskundigheidsbevordering ben je beter in staat om in te spelen op de specifieke zorgbehoeften van de patiënt.
Naast medische kennis is effectieve communicatie een belangrijk onderdeel van triage. Triagisten moeten in staat zijn om duidelijk te communiceren met patiënten, medisch personeel en andere zorgverleners. Om ervoor te zorgen dat jouw communicatieve vaardigheden op pijl blijven is extra training erg nuttig. Ook kan je baat hebben bij feedback van anderen. Dit kan door een aantal van jouw gesprekken als triagist terug te luisteren. Je reflecteert op jouw vragen en antwoorden. En neemt de feedback mee in de gesprekken die volgen. Daarnaast kan het trainen van jouw communicatieve skills bijdragen aan het bevorderen van empathie. Dit heeft dan weer een positieve invloed op de algehele patiëntervaring.
Door nascholingen te volgen, kunnen triagisten meer zelfvertrouwen krijgen in hun vermogen om op een goede manier te handelen in verschillende medische situaties. Dit verhoogde vertrouwen zorgt voor een professionelere houding. Uiteindelijk helpt het bij het verbeteren van de algehele efficiëntie van het triageproces.
Al met al genoeg redenen om regelmatig een bij- of nascholing te volgen. Bij Auxilio verzorgen we diverse scholingen voor triagisten. Bekijk het volledige aanbod hier of bekijk enkele populaire scholingen hieronder.
Kenmerken van intervisie zijn leren van en met elkaar aan de hand van concrete ervaringen en zoeken naar oplossingen voor vragen uit de praktijk op een waarderende wijze. Intervisie is een waardevolle vorm van deskundigheidsbevordering.
Triagisten blijken in de praktijk vaak niet voldoende (tussentijds) getraind te worden in de Engelse triage taal. Voor de professionalisering van triagisten heeft Auxilio Academie een korte, maar zeer efficiënte training medisch Engels ontwikkeld.
Deze e-learning gaat over brandwonden en alles wat erbij komt kijken om op een kundige en gestructureerde manier, telefonisch onderscheid te kunnen maken in de verschillende soorten urgenties die bij de diverse typen brandwonden horen.
Geschreven door Ruth Wolters, geneeskundestudent
De huisartsenzorg raakt steeds meer overbelast. De spreekuren van huisartsen zitten bomvol waardoor patiënten regelmatig moeten wachten totdat ze de huisarts kunnen zien en spreken. Complexe problemen krijgen vaak voorrang op de minder dringende klachten. Daarnaast komen er gedurende de dag allerlei kleine spoedgevallen tussendoor. Denk bijvoorbeeld aan een brandwond, een bloedneus of een verstuikte enkel. Gelukkig is er naast de huisarts iemand in de praktijk die bovenstaande problemen zelfstandig kan oplossen, namelijk de Spreekuurondersteuner Huisarts (SOH). Benieuwd wat deze functie verder allemaal inhoud en welke opleiding je nodig hebt? Lees dan snel verder.
Nu ben je natuurlijk benieuwd wat de spreekuurondersteuner dan doet. Zoals de naam al zegt ondersteun je de huisarts. Je handelt zelfstandig specifiek geselecteerde klachten af. Deze klachten staan in de tabel hieronder.
Klachten behandeld door SOH |
|
| Acute Keelpijn | Bloedneus |
| Acute rhinosinusitis | 1e en 2e graads brandwonden |
| Inversietrauma enkel | Teenletsel II-V |
| Teken- en insectenbeten | Traumatische wonden en bijtwonden |
| Acute urticaria | Tand door de lip |
| Cystitis | Subunguaal hematoom |
Deze klachten komen relatief veel voor. Hierdoor kun je snel bekwaam worden in het zien van deze klachten. Als SOH kan je de situatie zelfstandig inschatten en semi-spoedeisende hulp verlenen. Hierdoor wordt de rust in de praktijk bewaard.
De SOH:
Mocht je er niet helemaal uitkomen dan is de huisarts wel beschikbaar voor vragen. Ook voor het autoriseren van bepaalde zaken kan je de huisarts inschakelen.
Om SOH te worden moet je een opleiding volgen. Voordat je deel mag nemen aan de opleiding moet je in het bezit zijn van minimaal een doktersassistent (MBO 4) diploma.
Ook bij Auxilio kan je de opleiding tot Spreekuurondersteuner Huisarts volgen. Het omvat verschillende modules die ervoor zorgen dat je de juiste competenties ontwikkeld om als SOH aan de slag te gaan. Denk bijvoorbeeld aan consultvoering. Het is natuurlijk van belang dat je weet hoe je efficiënt anamnese moet afnemen en aan de hand daarvan middels klinisch redeneren de juiste werkdiagnose vindt. Je leert hoe je zelfstandig de meest voorkomende klachten van een huisartsenpraktijk kan afhandelen.
De opleiding bevat 36 fysieke contacturen. Daarnaast staat er 20 uur gereserveerd voor het doorlopen van de e-learnings en het doornemen van literatuur. Dit alles wordt afgesloten met een toets welke een combinatie is van een praktijkexamen en een kennistoets. Tijdens het praktijkexamen wordt gekeken naar de consultvaardigheden van de student.
Al met al zou de opleiding in 16 tot 20 weken voltooid kunnen worden.
Als Spreekuurondersteuner Huisarts doe je net dat beetje extra in de huisartsenpraktijk. Je staat als het ware tussen de doktersassistentes en de huisarts in. Met jouw achtergrond als doktersassistent weet je goed hoe het er in de praktijk aan toe gaat. Maar door de extra kennis en kunde kan je ook beter inschatten waar de huisarts zich mee bezig houdt.
Aangezien je als SOH veel zelfstandig aan het werk bent is het nodig dat je zelf beslissingen durft te nemen. Hoe langer je aan het werk bent, hoe makkelijker dat gaat. Het is een pré als je van enige uitdaging houdt. Daarnaast is het handig om goede communicatieve vaardigheden te hebben. Je voert namelijk veel gesprekken met patiënten. Maar naast het contact met de patiënt heb je natuurlijk ook contact met de doktersassistentes en de huisartsen. Bij toch wat lastige casuïstiek is het nodig om het de huisarts te overleggen. Het geven van een korte en bondige overdracht is dan van belang.
Geschreven door Ruth Wolters, geneeskundestudent
Een groot deel van de banen in de zorg kent onregelmatige werktijden. De ene persoon vindt dit een groot voordeel, voor de ander is dit een regelrechte ramp. Gelukkig zijn er ook banen te vinden die minder of zelfs helemaal geen onregelmatige diensten kennen. In deze blogpost tref je een overzicht van een aantal banen met kantooruren in de zorg. Misschien zit er ook wel iets voor jou bij!
De kans is groot dat je in het ziekenhuis weleens je bloed hebt laten prikken. Om de afdeling bloedafname draaiende te houden zijn er natuurlijk medewerkers nodig die goed kunnen prikken. Deze afdeling is meestal tijdens kantoortijden open. Een gevarieerde werkplek met ideale werktijden.
De aanloop van patiënten is enorm groot. Dit zorgt ervoor dat je met allerlei mensen een praatje kan maken. Sommige patiënten zijn bang tijdens het bloedprikken. Met de juiste skills zorg jij dat je ze genoeg geruststelling kan bieden. En als patiënten zeggen dat ze moeilijk te prikken zijn, maakt dat voor jou niets uit! Soms een hele uitdaging, maar dat is misschien ook wel het leuke aan dit beroep. Om als medewerker op de afdeling bloedafname aan de slag te kunnen heb je minimaal een mbo-niveau 4 doktersassistente diploma nodig.
De term werd net al even kort benoemd. De doktersassistente. Ook bij dit beroep is er sprake van werken tijdens kantooruren. Dit kan zowel in de huisartsenpraktijk als op een afdeling in het ziekenhuis. In het laatste geval zou je dus ook nog specifiek een keuze kunnen maken voor een specialisme wat je extra aanspreekt.
Als doktersassistente heb je een enorm veelzijdige baan. Om te beginnen heb je veel patiëntcontact. Denk bijvoorbeeld aan de gesprekken die je voert terwijl je achter de balie zit. Maar ook telefonisch weet je op de juiste manier de triage uit te voeren.
Naast het vele contact voer je ook allerlei handelingen uit. Denk aan bloedprikken, vaccineren of het aanstippen van wratten. Door de verscheidenheid aan taken blijft de baan uitdagend en interessant. Er zijn verschillende manieren hoe je doktersassistente kan worden. Dit kan via een BBL of BOL MBO opleiding. Daarnaast is het mogelijk om via de derde leerweg het vakgebied te leren kennen. Via Auxilio kun je met de opleiding tot doktersassistente derde leerweg al in 11 maanden het diploma behalen!
De derde optie is er een voor de creatieveling. Het gaat namelijk over het beroep van creatief therapeut. Dit is eigenlijk een verzamelnaam voor verschillende soorten therapievormen die gebruik maken van bijvoorbeeld muziek, drama of kunst. Voor patiënten kan het erg prettig zijn om via een creatieve manier met bepaalde problemen om te gaan en trauma’s te verwerken. Je kan patiënten 1 op 1 begeleiden of juist groepssessies houden. Doordat je langer betrokken bent bij je patiënten bouw je in de meeste gevallen een goede band met ze op. Dit kan voor zowel de patiënt als jezelf erg waardevol zijn. Om creatief therapeut te worden kan je de hbo-opleiding Vaktherapeut volgen.
Kinderen die stotteren of oudere mensen die na een herseninfarct niet meer goed kunnen kauwen of slikken. Deze patiëntgroepen kunnen geholpen worden door een logopedist. In eerste instantie zou je bij dit beroep misschien denken aan de stotterende kinderen op de basisschool. Maar zoals net vermeld is dit beroep veel breder dan dat. Je kan als logopedist ook werken in ziekenhuizen of revalidatiecentra. Daarnaast kan je werkzaam zijn op scholen. Heel gevarieerd dus.
Logopedisten zijn communicatief erg vaardig en houden van taal. Je bent bezig om mensen te helpen om beter te communiceren. Erg belangrijk natuurlijk. Om als logopedist aan het werk te kunnen moet je de hbo-opleiding Logopedie hebben afgerond.
De laatste optie die ik wil benoemen is de triagist in de dagzorg. Als triagist ben je het eerste aanspreekpunt voor patiënten die de huisartsenpost of huisartsenpraktijk bellen met een zorgvraag. Je vraagt op de juiste wijze de klachten uit en bepaald de mate van urgentie. Uiteindelijk bied je de juiste hulp aan.
Triage gaat natuurlijk altijd door. Zowel overdag als ’s avonds en ’s nachts. Aan jou de keuze wat voor soort diensten het best bij jou passen. Binnen Auxilio bestaat de mogelijkheid om een tweedaagse opleiding te doen tot Triagist in de dagzorg. Afhankelijk van je werkervaring en kennis doorloop je een aantal e-learnings en volg je minstens 1 klassikale training. Binnen enkele weken ben je als het goed is aan het werk.
In deze blogpost hebben we diverse zorgbanen belicht met reguliere kantooruren, geschikt voor verschillende professionals. Of je nu van patiëntencontact houdt, creatief bent of graag telefonisch zorg verleent, er is een diverse wereld aan zorgcarrières met meer voorspelbare werktijden.
Geschreven door Ruth Wolters, geneeskundestudent
Heb jij je weleens afgevraagd wie de verantwoordelijkheid draagt op de huisartsenpost? Of zelfs weleens overwogen om als arts op de huisartsenpost te gaan werken? In dit artikel kom je alles te weten over de regiearts, inclusief informatie over de werkzaamheden en de benodigde opleiding.
Een regiearts werkt op de huisartsenpost. Simpel gezegd komt het erop neer dat je het aanspreekpunt bent voor de triagisten die op dat moment aan het werk zijn. Als regiearts bewaar je het overzicht en help je waar nodig. Triagisten kunnen met jou overleggen als ze er niet helemaal uitkomen. Complexe gesprekken kun je indien nodig overnemen. Daarnaast neemt de regiearts het uiteindelijke besluit over inzet van bijvoorbeeld de ambulance of crisisdienst. Ook oordeel je of er een visitedienst noodzakelijk is. Je trekt dus allerlei conclusies en zorgt dat de meest passende zorg wordt ingezet.
In principe beoordeel en accordeer je alle telefonische contacten die al zijn afgehandeld door de triagist. Waar nodig geef je feedback. Dit is voor veel triagisten een fijne gedachte. Er is altijd iemand die een extra ‘controle’ uitvoert. In de meeste gevallen zijn de gesprekken op de juiste manier afgehandeld, aangezien de triagisten daarvoor zijn opgeleid.
Naast dat je het aanspreekpunt bent voor de triagisten, ben je dat ook voor apotheken, ziekenhuizen, ambulance, politie en de crisisdienst. Als zij vragen hebben over een bepaalde casus die door iemand op de huisartsenpost is behandeld, ben jij diegene die ze aan de telefoon krijgen voor eventueel extra overleg. De rol van de regiearts is dus enorm belangrijk!
Om regiearts te worden moet je de opleiding tot huisarts hebben afgerond. Hierna kun je middels een extra scholing de benodigde vaardigheden onder de knie krijgen. Het kan nuttig zijn om al enige ervaring als huisarts te hebben. Dit helpt namelijk bij het inschatten van de mate van urgentie. Hoe meer ervaring je hebt, hoe makkelijker je bepaalde overwegingen en keuzes kan maken.
Vanuit Auxilio wordt een scholing aangeboden om als regiearts aan de slag te gaan. Middels trainingen leer je alle ins en outs van het triageproces, de benodigde (computer)programma’s en de juiste communicatieve vaardigheden. Inzicht krijgen in het verschil tussen de urgentiegerichte benadering en de diagnostische denkwijze is erg belangrijk. De lessen worden fysiek gegeven. Naast de lessen ben je ongeveer 4 uur aan studietijd kwijt. Voor meer informatie of vragen over deze scholing kun je contact opnemen via het contactformulier op deze pagina.
Als regiearts kun je aan de slag in een huisartsenpost of op een triagecentrum. Aangezien de huisartsenpost open is in de avonden, nachten en weekenden ben je op die momenten aan het werk. Meestal werkt de regiearts daarnaast ook nog gewoon als huisarts. Je zou het kunnen zien als een extra specialisatie.
Aangezien het beroep van een regiearts heel veelzijdig is, is het ook belangrijk dat je dit als persoon ook bent. Allereerst is het natuurlijk nodig om genoeg kennis en inzicht te hebben over het telefonisch triëren. Je kan middels de ABCD-methode (op afstand) inschatten wat voor zorg de patiënt nodig heeft. Je denkt aan de ene kant diagnostisch na en aan de andere kant in de mate van urgentie. De schakeling tussen beide is van belang. Zoals hierboven al beschreven leer je dit tijdens de scholing. En hoe langer je als regiearts werkt, hoe makkelijker deze schakeling zal gaan.
Aangezien er veel mensen werkzaam zijn op de huisartsenpost is het nodig om goed samen te werken. Je stimuleert en motiveert de mensen om je heen. Je helpt waar nodig en durft ook beslissingen te nemen. Jij bent immers eindverantwoordelijke.
Om alles in goede banen te leiden is het van belang om het overzicht te bewaren. Je zorgt ervoor dat de werkdruk behapbaar blijft, bewaakt de agenda’s van artsen en triagisten en delegeert opdrachten op passende wijze. Omdat het zo druk kan zijn, is het belangrijk dat je onder enige tijdsdruk en/of met de nodige tegenslag effectief kan blijven presteren. Enige stressbestendigheid komt dus goed van pas. Bij problemen zoek je naar een doelgerichte oplossing. Flexibel zijn is dus ook een pré.
Er vindt veel overleg plaats in dit werkveld. Daarom is goede communicatie cruciaal. Je luistert aandachtig en vraagt ontbrekende informatie op. Het op de juiste manier overdragen van informatie is van essentieel belang. Daarnaast probeer je het gehele proces zo soepel mogelijk te laten verlopen. Je geeft anderen feedback, maar vraagt en ontvangt dit zelf ook.
Geschreven door Ruth Wolters, geneeskundestudent
Benieuwd naar de financiële kant van werken in de eerstelijnszorg? In dit artikel verkennen we de salarissen van enkele veelvoorkomende beroepen in de zorgsector. Van doktersassistenten tot verpleegkundigen en huisartsen, ontdek wat deze professionals verdienen en hoe hun inzet en toewijding zich vertalen naar een salaris op hun bankrekening.
Als je in de zorg werkt, is de kans groot dat je dit (deels) doet vanuit en met passie. Misschien wel omdat je graag met mensen werkt of omdat je de medische wereld met al haar kennis en kunde erg interessant vindt. Maar bij een baan hoort natuurlijk ook een salaris. En dat onderwerp is de afgelopen jaren meermaals in het nieuws geweest. Zoals je misschien wel weet staan de salarissen vaak niet in lijn met de werkdruk, de vele overuren, de late diensten en het lichamelijk zware werk. Hoe bepaal je welk bedrag daar tegenover staat? Het is en blijft een lastige discussie. Hopelijk stijgen de lonen de komende jaren door. De zorgmedewerkers verdienen het immers om een passende waardering te krijgen.
Wat de lonen de komende jaren gaan worden is nog niet helemaal bekend. Maar hoe het er nu voor staat natuurlijk wel. Hieronder een overzicht van het salaris van een aantal veelvoorkomende beroepen in de eerstelijnszorg. Het is goed om te benoemen dat dit gaat om een basisloon. Indien je avond-, nacht- of weekenddiensten draait, komt er een onregelmatigheidstoeslag bovenop. Ook vakantiegeld en de eindejaarsuitkering worden vaak niet meegenomen in de salaristabellen. En hoe langer je ergens werkt en hoe meer ervaring je hebt, hoe hoger je loon wordt.
Het salaris van een doktersassistent is terug te vinden in de CAO Huisartsenzorg. Als je net begonnen bent als doktersassistent word je ingedeeld in schaal 4. Volgens deze schaal is het salaris als volgt:
Doktersassistent worden? Volg dan onze verkorte opleiding tot doktersassistent.
Kijkend naar de CAO Verpleeg-, Verzorgingshuizen, Thuiszorg en Jeugdgezondheidszorg 2022-2023 is het salaris van een verpleegkundige in de eerstelijnszorg als volgt:
Het salaris is afhankelijk van de gevolgde opleiding. Een junior triagist verdient minder dan een volwaardig triagist. Een triagist die op de huisartsenpost werkt wordt vaak ingedeeld in schaal 5 van de CAO Huisartsenzorg:
Triagist worden? Volg dan onze opleiding tot triagist.
Als verzorgende IG niveau 3 komt je vaak terecht in de functiewerkschaal 35 of 40 volgens het CAO Verpleeg-, Verzorgingshuizen, Thuiszorg en Jeugdgezondheidszorg. Aan de hand van het precieze takenpakket volgt de uiteindelijke functiewerkschaal.
Als huisarts kan je natuurlijk op verschillende manieren aan het werk. Het kan zijn dat je als zzp’er werkt en alleen waarneemdiensten doet bij andere praktijken. Het kan ook zijn dat je je eigen praktijk hebt. Of de derde optie, je bent in loondienst bij een organisatie. Bij elke tak hoort een net iets ander salaris. Als zzp’er kan je namelijk deels je eigen salaris samenstellen. Ook is het zo dat praktijkhouders meer verdienen dan huisartsen in loondienst. Het is dus lastig om er een concreet bedrag aan te hangen. Daarnaast is het salaris erg afhankelijk van het aantal jaren ervaring.
Geschreven door Ruth Wolters, geneeskundestudent
Misschien heb je op YouTube weleens naar filmpjes van Dr. Pimple Popper gekeken. Een Amerikaanse dermatoloog die, zoals het lijkt, vooral lipomen en puisten verwijderd. Maar het vak van de dermatoloog is veel meer dan dat. Hieronder een overzicht over dermatologie.
Om te beginnen met de opleiding tot dermatoloog. Na de studie geneeskunde is het mogelijk om je verder te specialiseren. Deze vervolgopleiding duurt 5 jaar. Gedurende de jaren krijg je kennis over de pathogenese en behandeling van ziekten van de huid en aangrenzende slijmvliezen. Ook inzicht in de verschillende varianten van diagnostiek is belangrijk.
Eenmaal aan het werk houd je je bezig met het grootste orgaan van het menselijk lichaam, namelijk de huid. Maar ook ziekten die invloed hebben op nagels en haar horen binnen het pakket.
In relatief korte tijd zie je een patiënt. Tijdens het consult is het kijken naar de huid en de mogelijke afwijkingen het allerbelangrijkste. Je ogen zijn grotendeels je diagnostisch instrument. Na de analyse en het stellen van de diagnose geef je uitleg over de aandoening en bijbehorende behandeling.
Eventueel zet je verdere diagnostiek in, zoals een biopt. Ook het weghalen van huidaandoeningen valt binnen het specialisme. Een klein chirurgisch tintje dus. Een ander voordeel aan dit beroep is dat de variatie aan patiënten groot is. Van jong tot oud en van mensen met eczeem tot huidkanker, alles en iedereen komt langs.
Dermatologie en venereologie is een erkende vervolgopleiding. Dit betekent dat de opleiding onder toezicht staat van de twee KNMG-organen, CGS en RGS. Zij controleren wie welke opleiding volgt. Ook bekijken ze of de arts in opleiding aan de eisen voldoet om de titel te mogen (blijven) voeren.
Enthousiast geworden naar aanleiding van bovenstaande informatie? De opleiding heeft jaarlijks plek voor 34 artsen. Misschien word jij wel een van hen!
Geschreven door Ruth Wolters, geneeskundestudent
De een vindt het verschrikkelijk, de ander juist geweldig: de onregelmatige diensten in de zorg. Als verpleegkundige ontkom je er bijna niet aan. Hier een kort overzicht met wat handige tips.
Met onregelmatige diensten bedoelt men dat je een onregelmatig rooster hebt. De ene week werk je alleen maar dagdiensten, bijvoorbeeld 5 dagen van 7.00 tot 16.00. De andere week werk je twee dagen van 15.30 tot 23.30 en drie nachtdiensten die beginnen om 23.30. Twee heel verschillende weken met toch evenveel uren.
Volgens de rijksoverheid mag je in een periode van 16 weken maximaal 36 nachten werken. Soms staat er in een cao dat dit vaker is toegestaan. Daarnaast is er minimaal 14 uur rust nodig na een nachtdienst. Ook hier geldt weer een uitzondering. Hooguit 1 keer per week mag de rusttijd 8 uur zijn, maar alleen als het vanuit je werk echt niet anders kan.
Een voordeel van de diensten in de avond- of nacht is de onregelmatigheidstoeslag. Je krijgt een hoger bruto uurloon als je werkt tijdens onregelmatige uren. Onregelmatige uren zijn de avond- en nachturen, maar ook de zaterdag, zon- en feestdagen.
Zelf heb ik nog geen ervaring met de onregelmatige diensten. Maar een vriendin werkt sinds een paar jaar als verpleegkundige in een ziekenhuis. Zij heeft inmiddels wel genoeg ervaring. Persoonlijk vindt ze het prettig om haar diensten in blokken in te delen:
Door het op deze manier in te delen wordt je rooster niet te chaotisch. Ook kan je lichaam wat wennen aan het ritme wat je op dat moment nodig hebt. Daarnaast gaf ze als tip dat het verstandig is om een paar uurtjes te slapen voordat je een nachtdienst ingaat. Als het erg druk is op de afdeling kan het maar zo zijn dat je een nacht moet doorhalen. Door van te voren even te slapen kom je redelijk uitgerust op je werk en kun je heel wat uren vooruit. Op de een of andere manier heeft je lichaam door dat je een nachtdienst in gaat waardoor het slapen relatief eenvoudig gaat.
Ben je verpleegkundige en wil je af van de onregelmatige diensten? Via ons kun je in de zorg blijven werken, maar dan tijdens kantooruren. Dit doe je door aan de slag te gaan als triagist in de dagzorg. Lees hier meer over deze functie.
Geschreven door Ruth Wolters, geneeskundestudent
In deze rubriek laat ik jullie kennismaken met allerlei functies binnen de gezondheidszorg. Met de een heb je meer te maken dan met de andere, maar iedereen neemt vanuit zijn of haar vakgebied een belangrijke rol in binnen het geheel. Vandaag kun je iets lezen over de verpleegkundig specialist.
Tijdens mijn coschappen werkte ik voor het eerst samen met een verpleegkundig specialist. In het begin wist ik nog niet zo goed wat die term betekende. Daarom een overzicht zodat jij straks met de nodige kennis aan de samenwerking begint.
Zoals de naam al zegt is de verpleegkundig specialist van origine opgeleid als een hbo-verpleegkundige. Daarnaast heeft deze zorgprofessional een aanvullende twee jarige masteropleiding gevolgd, namelijk de ‘master of advanced nursing practice’. Om met de opleiding te starten moet je aan een aantal eisen voldoen:
De studie is een duale opleiding. Dit betekent dat je het grootste deel van de week lerend aan het werk bent in de zorg met daarnaast ook lesdagen op de hogeschool. Vaak kunnen de kosten van de opleiding worden vergoed door het ziekenhuis waarbinnen je het traject doorloopt.
Door de opleiding te volgen krijg je meer medische kennis. Je wordt verantwoordelijk voor het coördineren van zorg- en behandelprogramma’s. Er vindt daardoor veel overleg plaats met andere verpleegkundige, paramedische en medische collega’s.
Ook ga je een stap verder met het probleemoplossend en analytisch denken. Je ziet patiënten zelfstandig inclusief het diagnosticeren en behandelen van de aandoening. Daarnaast mag je medicatie voorschrijven en een aantal voorbehouden handelingen doen, zoals endoscopieën. Je oriënteert je in een specifieke patiëntengroep. Denk daarbij bijvoorbeeld aan kindergeneeskunde of patiënten met hartproblemen.
Geschreven door Ruth Wolters, geneeskundestudent
Gewrichten, botten en spieren zijn de belangrijkste onderdelen als het gaat om bewegen. Maar wat als er in 1 van die systemen zich een probleem voordoet? Dan zou het kunnen zijn dat je wordt doorgestuurd naar de reumatoloog.
De reumatologie is een erg gevarieerd specialisme. Je ziet patiënten van alle leeftijden met bijvoorbeeld:
Bekende ziektebeelden zijn reumatoïde artritis, jicht, artrose en SLE. Maar als reumatoloog ben je niet alleen bezig met gesprekken en lichamelijk onderzoek op de poli. Ook het analyseren van synoviaal vocht, het beoordelen van röntgenfoto’s en het maken van echo’s behoort tot de werkzaamheden. Een ander leuk onderdeel van het vak is dat je vaak langdurig bij patiënten betrokken blijft aangezien het vaak om chronische aandoeningen gaat. Het vinden van een passende behandeling bij de individuele patiënt is daardoor erg belangrijk.
Naast overleg met je collega reumatologen spreek je ook vaak met huisartsen, paramedici of orthopedisch chirurgen.
De opleiding tot reumatoloog duurt 6 jaar waarvan drie jaar interne geneeskunde en drie jaar reumatologie. Tijdens de opleiding krijg je steeds meer kennis en ervaring op het gebied van (chronische) poliklinische patiënten, spoedpatiënten, consulten en wetenschap. Ook oefen je met puncteren en echografie. Er zijn jaarlijks 19 opleidingsplekken beschikbaar.
Geschreven door Ruth Wolters, geneeskundestudent
Afgelopen maand liep ik als coassistent stage bij de ouderenpsychiatrie van de GGZ (Geestelijke Gezondheidszorg). Als je ergens een tijdje meeloopt, kom je er snel achter hoe alles werkt. Hopelijk krijg jij na het lezen van deze blog ook een indruk van de GGZ, in het bijzonder de ouderenpsychiatrie.
De poli ouderenpsychiatrie is er voor patiënten van ongeveer 60 jaar en ouder. Zij kampen met problemen zoals:
Meestal zijn zij via de huisarts doorgestuurd. Eenmaal aangemeld volgt er na enige wachttijd een intakegesprek op de poli. In ongeveer een uur tijd proberen de psychiater en de sociaal psychiatrisch verpleegkundige (SVP’er) de patiënt en bijbehorende problemen in kaart te brengen. Ook de (psychiatrische) voorgeschiedenis en mogelijke verslavingen worden uitgevraagd.
Als het hele verhaal duidelijk is wordt er een diagnose gesteld. Hierna volgt een bespreking met de rest van het team tijdens een multidisciplinair overleg (MDO). De best passende behandeling wordt dan bepaald. Dit kan variëren van enkele gesprekken op de poli, het instellen van medicatie, cognitieve gedragstherapie tot een langdurige deeltijd behandeling.
Bij de deeltijd behandeling komen patiënten drie keer per week van 10:00 tot 16:00 naar de GGZ. Ze volgen hier in groepsverband meerdere soorten therapie. Indien patiënten niet mobiel genoeg zijn om naar de poli te komen, kunnen verpleegkundigen ook op huisbezoek komen. Dit levert in sommige gevallen aanvullende informatie op. Hoe iemand woont zegt namelijk veel over de persoon in kwestie.
Naast de intakegesprekken vinden er ook crisisgesprekken plaats. In zo’n situatie is het, afhankelijk van de ernst, noodzakelijk om de patiënt binnen een aantal uren tot een dag te spreken. Tijdens het gesprek wordt de situatie en het suïcidaliteitsrisico in kaart gebracht. Hierna wordt het beleid bepaald. Er kan worden doorverwezen naar de poli voor verdere behandeling, maar iemand kan ook worden opgenomen op de medium- of high care afdeling. Dit kan zowel vrijwillig als onvrijwillig. Als de patiënt wilsonbekwaam is en/of een gevaar voor zichzelf of de omgeving is, kan een crisismaatregel nodig zijn. Deze moet worden aangevraagd bij de burgermeester en geeft de psychiater het recht om de patiënt zonder zijn toestemming op te nemen op de afdeling.
Bovenstaande voorbeelden zijn natuurlijk maar een onderdeel van wat er allemaal gebeurt binnen de GGZ. Bezoek ook eens de website, daar vertellen patiënten vanuit hun eigen beleving over hun ervaringen bij de ouderenpsychiatrie.